Het is weer die tijd van het jaar.
Mijn bureau kreunt onder stapels papieren. Allemaal creatieve eieren die liggen te wachten tot ze uitgebroed worden. In een poging het arme meubel wat minder te belasten kreeg zelfs de vloer zijn deel van de hoopjes.
Het begon met 1 stapeltje afgeprinte inspiratie dat vrolijk vermenigvuldigde en per thema een voorlopige bestemming kreeg. Bij elk vakje in mijn hoofd past een hoopje. Niets weggooien, want dat ga ik zeker nog upcyclen, retoucheren of verwerken in een P.O.-les…
Een schooljaar later liggen vele van die hoopjes er nog steeds, intussen vergezeld van nieuwe projecten. Sommige werden reeds verplaatst of gebruikt intussen, maar echt ontspullen blijkt moeilijk…
Wat voor mij een schatkamer is waar ik alles meteen in terugvind, is helaas voor anderen een bron van frustratie.
Er bestaan zelfs kwaliteitscursussen – met volwaardig diploma trouwens – waar je in 6 maanden tijd leert opruimen… Niets voor mij, want waar moet ik die papieren van de cursus dan weer leggen?
Sommigen roepen een hulplijn in; de opruimcoach. Je kan de formule zelf kiezen. Van verhelderend herstelgesprek tot een begeleide 3-daagse om samen op te ruimen bij je thuis. Voor een slordige 3000 (!) euro is de basis dan gelegd om zelf verder aan de slag te gaan en het nog leuk te vinden ook. Ik vraag me dan natuurlijk meteen af of er maaltijden inbegrepen zijn in die prijs…
Ikzelf zou voor dat geld eerder de optie “even de hoopjes ontvluchten in Hawaii” kiezen, maar dat is mijn mening.
Gewapend met een vuilniszak en bakken goede moed geloof ik dat ik het alleen aankan. Ergens halverwege juni – in een week dat restafval en papier en karton samen worden opgehaald- begin ik er telkens weer aan. Leerkrachten onder jullie zullen me ongetwijfeld verstaan.
Maar hoe combineer je in één kamer schoolwerk, stoffen en fournituren, knutselmateriaal, bloemschikgerei, papiersoorten en cadeauverpakkingen, enz…?
Niet. De verzameling is deze kamer ontgroeid. Gelukkig heb ik kasten genoeg in huis die een oplossing zouden kunnen bieden voor het probleem.
Ware het niet dat deze natuurlijk ook volgestouwd zijn met nog meer spullen. Het komt er dus op neer dat de toestand van het huis telkens eerst veel erger wordt voor er licht verschijnt aan het einde van de tunnel.
“Waarom niet systematisch opruimen? Dat is toch veel gemakkelijker?”, hoor ik je denken. Jep, maar zo werkt het niet. Althans, niet bij mij.
Ik moet kunnen ontspullen in juni. Het is een ritueel geworden. Het is bevrijdend en opent nieuwe perspectieven.
Na het opruimen zal ik tijd en ruimte hebben voor nieuwe creatieve projecten, die ik vanaf nu ook met jullie kan delen. Het begin van een mooi verhaal…
Inspirerende Pinterest-voorbeelden van meer gedisciplineerde naaikamers en werkruimtes liggen al afgeprint op mij te wachten.
Ergens, op één van de hoopjes…
Love, Cotton Candy
Ilse, heb met veel plezier je inleiding gelezen. Zo kennen we je, vrolijke pittigheid met hier en daar gepaste diepgang. DJ