Papierstof

25 november 2017 ilse

Soms moet een mens al eens dedigitaliseren en herbronnen. Omdat pauze werkt.

Terwijl de wereld hier en daar behoorlijk vierkant draait, probeer je er eigenhandig weer een bolleke van te boetseren in je hoofd. Niet dat het vierkant er dan niet meer is, maar bollekes zijn nu eenmaal leuker. Ik heb dan een periode dat ik even wat minder naar het nieuws kijk, een kleine mentale time-out als het ware. Tot je dan hoort dat mensen uitkijken naar deze blog, net omdat ze dan ook even kunnen ontsnappen aan de hoekjes en kantjes van het dagelijkse leven. Hartverwarmend. Dat geeft me dan weer voldoende energie om er terug te zijn.

Zoals gezegd in mijn vorige post, stonden er een rij creatieve projecten klaar.

Mijn naaimachine daverde vorige maand over meters stof. Van de stille, ingetogen expressie van moderne dans tot de m’as-tu-vu-bling van disco-danskostuums.

Terwijl mijn huis vol pailletten lag, stond oktober ook in het teken van de Spwe-challenge, naar aanleiding van het 60-jarig bestaan van onze school. Het feestjaar werd met de nodige toeters en bellen ingezet. Mede door het feit dat ik geen 60 km kan fietsen werd ik kapitein van een creatieve challenge; een modern wandtapijt maken als blijvende herinnering. Een zalig leerkrachtenteam en 60 leerlingenhanden zorgden er in enkele uren tijd voor dat onze challenge meer dan geslaagd was.

Er werden 60 lappen stof bewerkt met paper lamination, een supertoffe techniek om eender welke geprinte of gekopieerde afbeelding of foto op stof te printen. Ik leerde het kennen tijdens een workshop door Gil De Vloo. Sindsdien heb ik haar plezante microbe te pakken. Waarvoor dank.

Voor de challenge werden uiteraard foto’s gebruikt die te maken hadden met onze school vroeger en nu, maar de mogelijkheden voor eigen gebruik zijn eindeloos. Wat dacht je van zelfgemaakte wenskaartjes of een ingekaderd foto-cadeau?

Er zit zoveel liefde in iets wat je zelf hebt gemaakt. Het feit dat je die ander de moeite waard vindt om tijd vrij te maken voor een persoonlijke attentie is zoveel mooier dan een duur – vaak snel online besteld- cadeau. Bovendien vinden kinderen deze techniek zo magisch dat je zeker zal scoren als je er een gezinsactiviteit van maakt. De Ipad zal even werkloos in een hoekje liggen…

Tegen alle regels van de genderneutraliteit in durf ik nog opmerken dat zelfs mannen het kunnen, al besef ik dat knutselactiviteiten met het gezin hen vaak wat angst aanjagen 😉

Aan de slag nu… wat heb je nodig?

witte goedkope stof (Ik kocht in Kwantum een synthetische, licht doorschijnende stof die eigenlijk een gordijn moest worden, maar ook een oud laken zou werken…)
foto of afbeelding, afgeprint op gewoon printpapier (geen fotopapier) of een kopie van een foto. Als er tekst opstaat, best afprinten in spiegelbeeld. (Zelf heb ik de voorkeur voor zwart/wit, maar kleur kan ook.)
groot stuk plastic om de tafel te beschermen.
emmer met koud water
haardroger (Ver genoeg van de emmer water!)
sponsje
penseel of schilderkwast met harde haren (Die ook gebruikt worden voor acrylverf.)
bakpapier
strijkplank en strijkijzer
het tovermiddel: gelmedium (Verkrijgbaar in winkels met kunstenaarsbenodigdheden.)

Stappenplan:

Leg de stof op de plastic ondergrond.
Breng met het penseel een dunne laag gelmedium aan op de stof en op de geprinte kant van het papier.
Leg beide lagen met het medium op elkaar en druk goed aan.
Laat het drogen op de verwarming of haal er een haardroger bij. (Als je geen geduld hebt, zoals ik)
Leg de droge papierstof tussen 2 vellen bakpapier op de strijkplank.
Strijk beide kanten op het bakpapier ongeveer 10 seconden (zonder stoom).
Dompel de papierstof onder in de emmer water tot je volledige foto zichtbaar wordt. (Magie!)
Verwijder de natte papierlaag voorzichtig met een sponsje of met de vingers.(Nog meer magie!)
Laat goed drogen.

Je kan het nu nog verder bewerken met kleurpotloden of laten schitteren in zijn eenvoud, inkaderen, op een kaartje kleven, enz…of als je nog niet kan stoppen op de papierstof opnieuw beginnen met gelmedium en servetten bijvoorbeeld. De verslaving is begonnen…

Love, Cotton Candy