I’m back. Een lange digitale detox later. Ik heb een voorliefde voor pen en papier. Altijd al geweest. Ellenlange brieven, blokschema’s die langer werden dan mijn cursus, to do-lijstjes gedistilleerd uit langere to do-lijstjes… Het is er nooit uitgegaan. Ook niet toen de wereld rondom mij steeds meer overging op toetsenborden en touchscreens.

Ik word stilaan een buitenbeentje, denk ik dan. Mijn gezinsleden, de mopshond buiten beschouwing gelaten, zijn verknocht aan schermpjes. “Ik had dat toch toegevoegd aan de familie-agenda? Niet gezien?”, vraagt een licht-geïrriteerde echtgenoot dan. Ik zal het gemist hebben. Zeg het mij persoonlijk, dan schrijf ik het op. In mijn papieren agenda. Tastbaar.

Natuurlijk gebruik ik vaak een computer, maar stiekem zou ik deze blog ook liefst afleveren in mijn eigen handschrift. Persoonlijk. Op papier dat je kan ruiken.

Mijn leerlingen, allen zwevend tussen de gezegende leeftijd van 12  en 16 jaar, moeten steeds meer overtuigd worden van het nut van zelf schrijven, tekenen en zelfs denken. Alles wat je weten moet is slechts een klik van je verwijderd toch?

Ook een aanzienlijk deel van mijn collega’s heeft geen papieren agenda of puntenboek meer. Al verdwijnen tijdens klassenraden steeds terugkerende opmerkingen over mijn old-school exemplaar vaak samen met het zwakke wifi-signaal… 

Het tij is aan het keren. Alles wat uit was, wordt op zijn tijd weer in.

De bullet journal is geboren!  In youtube-land blijkt hij zelfs al een peuter, die enkele jaren geleden het levenslicht zag in de eerste online filmpjes.

Tot voor kort voor mij onbekend, wegens te weinig schermtijd wellicht 😉

Verleden, heden en toekomst worden in een bullet journal op papier gebundeld.  Hip en happening. Er is hoop voor mij.

Tutorials leren mij how to bullet journal. Natuurlijk, zonder digitale insteek zou het zo hip niet geworden zijn…  De art journal kende ik al. Het bijhouden van creatieve collage-schilderingen in een boekje met harde kaft. Daar heb ik ook al uren over getutoriald, geloof me.

Een bullet journal is dus een soort creatieve agenda met schrijfsels, tekeningen, stickers en washi-tape… de hele reutemeteut waar ik van hou.

Eigenlijk had ik er al één, maar dan verspreid over eindeloze briefjes, kaartjes, post-it’s enz… casual verzameld tussen mijn papieren agenda.

Maar het kan dus stukken handiger.  De bullet journal zou naar het schijnt rust brengen in je leven. Willen we dat niet allemaal? In de korte periode dat ik ermee aan de slag ben gegaan moet ik zeggen dat het klopt. Ik kan er helemaal in verdwijnen en gooide hier en daar al losse briefjes in de vuilnisbak omdat wat ik onthouden wou een nieuwe bestemming kreeg.

Al mijn lijstjes, van leuke restaurantjes die ik steeds vergat tot titels van liedjes die ik steengoed vind of boeken die ik nog wil lezen. Mooie zinnen uit boeken, leuke plekjes om naartoe te gaan… Noem het gerust een soort bucketlist zonder einde in zicht. Het vakje “opnieuw beginnen bloggen” kan ik alvast afvinken.

Het voelt goed. Een beetje als thuiskomen na een lange reis. Die ook wel nodig was om weer even stil te staan bij wat was, is en nog kan komen.

Orde brengen in de chaos. Daar gaat het toch om? Elke dag opnieuw.

Het zal wellicht niet aan iedereen besteed zijn, zo’n bullet journal. Mijn liefste echtgenoot kan met de beste wil van de wereld zijn eigen handschrift achteraf niet meer ontcijferen. Het is mij een raadsel waarom hij nog zoveel op briefjes noteert. Misschien staan er wel allemaal lieve dingen opgeschreven? Ik zal het nooit weten. 

Love, Cotton Candy